Zrozumieć plan daltoński - Robert Sowiński

Książka fajnie napisana, dobrze się czyta. Dużo cennych spostrzeżeń. W zasadzie reforma edukacji w zarysie. Dlaczego szkola jest, jaka jest? Co warto zmienić? Jak zmieniać? Nic tylko zastosować. Aż chciałoby sie pochodzić do szkoly kreślonej przez autora!

Przeczytałam i jako nauczyciel szkoły publicznej mogę stwierdzić, że ta książka jest dla mnie: 1. napisana w sposób przystępny dla każdego odbiorcy, zgadzam się z tym, że bardzo potrzebna nie tylko nauczycielom, ale również/przede wszystkim rodzicom. Co rusz spotykam się z dużą blokadą w związku z próbami odejścia od ocen... dzieciaki są niekiedy bardziej chętne na zmiany niż oni. Pracuję w szkole, w której jest kładziony ,, nacisk" na wyścig ku najlepszym osiągnięciom i widzę, jak ,,słabsze" (to nieprawda!) dzieci są demotywowane przez sytuację wyścigu... Teraz bardziej otwarcie będę w swoim ogródku im wyjaśniać, że nie ocena się liczy... Niestety dzieci są tak zakorzenione w systemie ocen, że gdy wystawiam dobre oceny za progres - są mocno zdziwione i muszą się zmierzyć z kpiącymi minami kolegów. Dzięki tej książce wiem, że idę w dobrym kierunku i będę pomagać im zrozumieć, co jest tak naprawdę ważne. 2. posiada dobry układ treści: czcionka zachęca do czytania - czytanie idzie jak po maśle. Sam konkret i dość krótkie rozdziały pomagają w zapamiętaniu informacji. 3. tytuł trafiony - już dwie znajome dopytywały o książkę i wierzę, że po nią sięgną. Przyciąga uwagę, nienachalnie zachęca do przeczytania! 4. Większość z treści jest mi bliska sercu i zgadzam się z tym, co opisałeś w aspekcie zmian, jest pigułką wiedzy o Daltonie dla laików (w tym mnie). 5. Podczas lektury nasuwały mi się różne sposoby na zagnieżdżenie nowych metod pracy i większego wyboru przez uczniów różnorodnych zadań do zaliczenia danego materiału. Nie zadaję prac domowych, nie robię praktycznie żadnych sprawdzianów i cieszę się, że choć w tym wymiarze jestem w swej pracy bliższa tym nowym rozwiązaniom. 5. W 1000% zgadzam się z tym, że to my dorośli odpowiadamy za zbytni nacisk na wielość dodatkowych zajęć, a nie pracujemy nad tym, jak im pomóc w tym, żeby uczniowie odkryli SWOJE zainteresowania/talenty! Trafione w punkt! 5. Jestem Ci/Wam wdzięczna za to, że ta książka jest opisana w taki sposób, że ciężko jest na cokolwiek się obruszyć. Nie ma nachalności, żadnego nacisku, a wyjaśnienie i ogromny szacunek dla każdego człowieka. Podsumowując: chapeau bas! Jest to książka, która daje nadzieję na zmianę, która proponuje nowe rozwiązania pracy nad sobą i z dziećmi, i która wyjaśnia źródła Planu Daltońskiego w sposób przystępny, otwarty na drugiego człowieka - dziękuję!

Książka, o której marzyłam od początku przygody z planem daltońskim i w sens powstania której wierzyłam odkąd Autor, Robert Sowiński, zaczął ją tworzyć. Poznając ideę Helen Parkhurst, jej współczesne, teoretyczne i praktyczne interpretacje oraz realne efekty, nabrałam pewności, że Dalton wspiera rozwój człowieka na każdym etapie jego życia. Że, wbrew częstemu stereotypowi, plan daltoński jest nie tylko dla dzieci w przedszkolach, ale uskutecznia i porządkuje nabywanie uniwersalnych kompetencji istotnych w każdym wieku. Listy Autora czytam więc z entuzjazmem i ciekawością. Wiem już, że nie będzie to lektura jednorazowa ale bardzo wielorazowego użytku – budząca rozmaite refleksje w zależności, w którym miejscu własnego życia i realizacji celów się znajdujemy. Zrozumienie planu daltońskiego nie jest bowiem sensem samym w sobie, lecz kluczem do zrozumienia siebie w procesie rozwoju, edukacji oraz zmiany. A dla tych, którzy posiłkują się nim w wychowaniu i kształceniu, jest ono pierwszym i niezbędnym narzędziem, daleko przed daltońskim zegarem, tablicą zadań czy instrukcją. Bez zrozumienia, te ostatnie będą tylko pustymi rekwizytami, a nie realnie wspierającymi pomocami. Książka Roberta Sowińskiego prowadzi do ZROZUMIENIA. I jest pierwszą publikacją, w której troszeczkę przeszkadzają mi… cytaty. Trafnie dobrane do treści, kuszące graficznym wyróżnieniem – zwykle uwielbiam takie sytuacje w książkach i tu również początkowo mnie urzekły. Ale w miarę czytania znajduję tyle ważnych, frapujących myśli Autora, że przy kolejnych stronach z cytatami myślę: "Nie rozpraszajcie mnie"! W samej treści jest tyle mądrego i potrzebnego. U niektórych na cytatach treść się kończy. W książce „Zrozumieć plan daltoński” mogłoby ich nie być, ale skoro są, nie ulegajmy ich urokowi tylko uważnie przyjrzyjmy się myślom Autora, do których mają być tylko wprowadzeniem.